Woensdag 4 augustus

Inmiddels ben ik alweer anderhalve week in India. Via Dubai kwam ik met twee vertraagde vluchten een uur te laat op Chennai aan. Ik ben eerst een paar dagen bij Gracy gebleven en heb daar mijn vlucht naar Madurai geboekt. Uiteraard nog even wat speelgoed bij Assisi Illam langs gebracht, het weeshuis bij st Thomas mount, waar de babietjes inmiddels kleuters zijn geworden. Nog steeds komen er iedere dag Amerikaanse vrijwilligers naar het tehuis om de peuters die naar de dagopvang komen wat Engels te leren. De groep die er nu was, was erg blij dat ze snel weer naar huis konden. Wat is het toch met mensen dat ze hier snel weg willen? Blijf wat langer, accepteer het zoals het is, pas je aan en leer het waarderen zou ik zeggen.
Gracy's Sevai Trust wil een nieuw project beginnen, voor studenten. Veel meisjes van het platteland willen na 12th standard verder studeren in de stad. In de buurt van hun woonplaats zijn meestal niet veel mogelijkheden om verder te studeren. Maar de stad is duur en ook niet altijd veilig. Om deze meisjes een betere hub naar een beter bestaan te geven, wil Gracy een huis beginnen, waar zij gratis kunnen verblijven. Van hieruit kunnen zij studeren, hulp krijgen om een baan te vinden. Op lange termijn moet het huis zelfvoorzienend worden, doordat de meisjes die het huis verlaten een bijdrage moeten leveren voor de nieuwkomers. Dit allemaal in samenwerking met Sevai Society, zodat ook kinderen die bijvoorbeeld in Trichy of Madurai van school afkomen, in dat huis verder kunnen studeren. 18 augustus ga ik weer terug naar Chennai en krijg ik meer details over dit project.
Zaterdagochtend kwam ik aan in het kindertehuis in Madurai. Van maandag tot en met donderdag was er een volleybal en khokho tournooi gaande. Gisteren verloor het khokho team dat volledig uit meiden van het kindertehuis bestaat op 1 punt de finale. Waarbij gezegd mag worden dat hun tegenstanders eigenlijk van een hogere leeftijdsklasse waren, want Xavier School heeft nog niet zoveel leerlingen in de hoogste klassen.

Maadag 9 augustus

Gisteren kwamen de studenten, die voorheen in Madurai in het kindertehuis verbleven en nu gefinancierd door Stichting Onderwijs voor India studeren langs in het kindertehuis. Het was een leuk weerzien voor allemaal. Met drie van hen gaat alles prima, alledrie studeren van huis uit en gaan met de collegebus naar hun colleges. Een van hen heeft zelfs een bijbaantje opgenomen, ze geeft bijlessen aan 3 leerlingen van de middelbare school. Het hoofd van de school hier in Madurai en de voormalig mentor van de meiden, stimuleren haar om het voor een laag bedrag voor armere kinderen te doen.
Een van de meisjes was zonder te communiceren van studie en college geswitched. Afgelopen jaar deed zij een bachelor in Computer Application, waar ze ontzettend goed scoorde met 90.3%! Omdat het instituut de prijzen verhoogde met 2000 roepies (slechts 166 euro) en ze niet om meer hulp durfde te vragen is ze deze maand aan een andere goedkopere studie begonnen.
Zowel ik als hun voormalig leraressen als de administratie van Sevai Society vonden het zo zonde en ik vond het erg vervelend dat ze niet had durven vragen om meer steun. Zelf was het meisje ook erg aangeslagen door de hele situatie.
We hopen haar volgend jaar terug te krijgen in de opleiding die ze vorige jaar volgde, want dat was niet alleen haar eerste keus, ze deed het ook buitengewoon goed en het is een opleiding die veel kansen kan bieden. Haar voormalig mentor op de school hier wil graag een aanbevelingsbrief voor haar schrijven om haar terug te krijgen op hetzelfde instituut, zodat ze gewoon verder kan gaan met haar tweede jaar. Iedereen was duidelijk begaan met haar situatie. Het was fijn om te zien dat de leraressen zoveel hart hebben voor hun werk en hoe graag ze willen dat deze meisjes een goede toekomst voor zichzelf kunnen opbouwen.

Donderdag 12 augustus

In Trichy werd ik als gewoonlijk rond geleid door de school. Waarbij me verteld wordt wat er vernieuwd en verbeterd is en wat er allemaal nog beter moet en kan. Onder de eerste categorie vallen de schoolbankjes, microscopen en computers waaraan mee is betaald door onze stichting en een kindertehuis dat in aanbouw is. Onder de tweede categorie vallen de klaslokalen waar nog steeds te weinig bankjes zijn, het feit dat veel kinderen te weinig voeding krijgen en dat het drinkwater niet schoon is. Wie weet kan daar wat aan gedaan worden door ons…


Ga Naar:
Reisverslag 2006, Nelle
Reisverslag 2007, Nelle
Reisverslag 2008, Nelle
Reisverslag 2009, Nelle